بیماری التهاب لگن (PID) عفونت دستگاههای تناسلی زنان است. این بیماری زمانی اتفاق میافتد که باکتری منتقل شده از راه رابطهی جنسی، از واژن شما به تخمدان، لولههای فالوپ یا رحم منتشر شود.باکتری های مختلفی می توانند موجب عفونت لگن شوند که شامل باکتری هایی می شوند که موجب بیماری های مقاربت جنسی از جمله سوزاک و کلامیدیا می شوند. در اغلب موارد بیماری عفونت لگن، باکتری وارد واژن می شود و موجب عفونت می شود. با گذشت زمان، این عفونت می تواند به اندام های درون لگن سرایت کند.
عوامل خطر عفونت و بیماری التهابی لگن
- فعالیت جنسی خانمی که کمتر از ۲۵ سال سن دارد.
- فعالیت جنسی بدون کاندوم
- دوش واژینال: که میتواند تعادل باکتریهای خوب در مقابل باکتریهای مضر در واژن را به هم زده و علائم را پنهان کند.
- سابقهی بیماری التهابی لگنی یا عفونت آمیزشی
- وارد شدن یک وسیلهی داخل رحمی (IUD) به تازگی: خطر عفونت رحم در نخستین هفتههای پس از وارد شدن IUD بالاتر است، اما پس از آن امری نادر میباشد.
- داشتن رابطه با چند نفر یا روابط همسر فرد با افراد دیگر
علائم
برخی زنان مبتلا به بیماری عفونت لگن هیچ علامتی ندارند. اما زنان مبتلا به بیماری عفونت لگن ممکن است علائم زیر را داشته باشند:
• درد در ناحیه زیر شکم (رایج ترین علامت)
• تب
• رابطه جنسی دردناک
• درد در هنگام ادرار
• لکه بینی قبل و بعد از پریود
• افزایش ترشحات بودار واژن
• خستگی
بیماری عفونت لگن می تواند موجب درد خفیفی شود اما برخی زنان مبتلا به التهاب لگن دچار درد شدید به همراه علائم زیر می شوند:
• درد شدید و تیز در شکم
• استفراغ
عوارض
التهاب درمان نشدهی لگنی میتواند باعث ایجاد آسیب به لوله های رحمی و ایجاد آبسه های لگنی شود.و بدنبال آن نازایی یا بارداری خارج رحمی بعلت چسبندگی لوله های رحمی وچسبندگی در بافتهای اطراف لوله و تخمدان ایجاد شود.
عفونت رحم یکی از دلایل اصلی حاملگی در لولههای رحم میباشد. در حاملگی خارج از رحم، بافت اسکار ناشی از عفونت رحم از راه یافتن تخمک بارور شده از طریق لولههای فالوپ به درون رحم و جایگزینی آن در رحم جلوگیری به عمل میآورد.
هر چه تعدد ابتلا به عفونت رحم بیشتر باشد، خطر ناباروری بیشتر خواهد بود. به تأخیر انداختن درمان عفونت رحم نیز به شدت خطر ناباروری را افزایش میدهد.
بیماری التهابی لگنی میتواند باعث ایجاد دردی در لگن شود که برای ماهها یا سالها طول بکشد.این درد ممکن است در هنگام دخول و تخمکگذاری تشدید شود.
عفونت لگن میتواند باعث ایجاد آبسه در لولهی رحم و تخمدانهاوحفره لگن شود.که نیازمند بستری و دریافت آنتی بیوتیک تزریقی و گاها جراحی و تخلیه آبسه است.
تشخیص
مهمترین روش تشخیص عفونت لگن بررسی شرح حال و معاینه بالینی توسط متخصص زنان است.
گاها برای قطعیت تشخیص از روشهایی مثل کشت و اسمیر ترشحات از دهانه رحم ، بیوپسی اندومتر یا حفره داخلی رحم،آزمایش خون و ادرار،سونوگرافی و یا لاپاراسکوپی تشخیصی استفاده می شود.
درمان
آنتی بیوتیکها :بسیاری از زنانی که مبتلا به بیماری التهاب لگنی هستند، فقط به درمان سرپایی نیاز دارند. با این حال، اگر عفونت شدید باشد، بیمار باردار باشد یا به داروهای خوراکی جواب ندهد، ممکن است به بستری شدن در بیمارستان نیاز پیدا کند. ممکن است نیاز به مصرف آنتی بیوتیکهای داخل وریدی طی بستری در بیمارستان شود.
جراحی: به ندرت برای درمان بیماری التهابی لگنی جراحی لازم است. با این حال، اگر آبسه پاره شود یا با درمان دارویی برطرف نشود، پزشک ممکن است آن را تخلیه نماید. بیمار همچنین زمانی ممکن است به جراحی نیاز پیدا کند که به درمان آنتی بیوتیک پاسخ ندهد یا تشخیص مورد شک باشد، مانند زمانی که یک یا چند مورد از نشانهها یا علائم دال بر تشخیص دیگری باشند.
روشهای پیشگیری
• استفاده از کاندوم حین رابطه جنسی
• آزمایش از نظر ابتلا به عفونت های مقاربت جنسی
• عدم استفاده از دوش های واژینال
نداشتن روابط جنسی با چند نفر و یا رابطه با فرد پرخطر
• شستن از جلو به عقب در هنگام رفتن به دستشویی برای ممانعت از وارد شدن باکتری ها به واژن
• عدم داشتن بلافاصله رابطه واژینال بعد از رابطه مقعدی
بدون دیدگاه