فیبروم

فیبروم

فیبرومها یا لیومیومها شایعترین تومورهای رحم و لگن در زنان هستند.این تومورهای خوشخیم براساس محل قرارگیری به چند گروه تقسیم میشوند.انواعی که داخل حفره رحم برجسته میشوند(زیرمخاطی)،داخل بافت رحم هستند(اینترامورال) یا در دیواره خارجی رحم قراردارند (زیر سروزی).

فیبرومها تومورهای وابسته به هورمون استروژن هستند.این تومورها در سالهایی که تخمدانها بیشترین فعالیت را دارند بیشتر رشد میکنند و در سالهای یایسگی پسرفت میکنند.بنابراین رشد فیبرومها در دوران یایسگی میتواند خطرناک و نشانه وضعیتهای وخیم باشد.

ازمهمترین عوامل خطر ایجاد فیبرومها شامل نداشتن بارداری و نداشتن شیردهی ،افزایش سن ،زمینه ارثی،چاقی، قرصهای حاوی استروژن بادوز بالا است.

يك فیبروم از يك سلول عضلاني واحد از عضله رحم منشا مي گيرد و تمام سلول هاي تشكيل دهنده ي آن از يك ريشه مشترك ژنتيكي برخوردارند.

فیبرومها انواع مختلفی دارند.ممکن است داخل بافت رحم یا در دهانه رحم باشند.در دیواره خارجی رحم باشند یا یا داخل لیگامان گرد رحم یالیگامان پهن لگن و در اعضای مجاور رحم باشند. گاها داخل حفره رحم هستند و اگرپایه بلندی داشته باشند میتوانند از کانال گردن رحم به داخل واژن آویزان شوند و سبب خونریزی غیرطبیعی شوند.

فیبرومها به احتمال بسیار کم احتمال بدخیم شدن دارند.ميزان كلي بروز تشكيل ساركوم در داخل فیبروم حدود 0/7% است، ولي شانس بروز آن با افزايش سن بيشتر مي شود و فركانس آن در خانم هاي يائسه 2 برابر است.

علایم بالینی:

اغلب فیبرومها بدون علامت هستند.و تنها 20 تا 30 درصد موارد علامتدار میشوند.

سه علامت عمده بيماران مبتلا به فیبروم عبارتند از :خونريزي رحمي، يك توده لگني و احساس فشار در لگن، ندرتاً فیبروم باعث درد مي شود. خونريزي غير عادي يك علامت شايع است.این تغییر به صورت افزایش حجم خونریزی یا طول مدت قاعدگی است و سبب ایجاد خونریزی های قاعدگی سنگین و حجیم و طولانی میشود.

رشد يك فیبروم ممكن است توسط بيمار يا پزشك به صورت یک توده سفت در زیر شکم تشخيص داده شود.علائم فشاري ناشي از فیبرومهای بزرگ  شامل افزايش دفعات ادرار كردن است كه به علت تحت فشار قرار گرفتن مثانه ایجاد میشود.ممکن است فیبروم بزرگ روی روده ها فشار آورده و سبب یبوست شود.درمواقعی که فیبروم خیلی بزرگ شود با احساس پری شکم،فشار روی معده و احساس تهوع خود را نشان میدهد که البته این مورد بسیار ناشایع است.چون اغلب بیمار زودتر متوجه بزرگی شکم شده و مراجعه میکند.

اگر يك فیبروم پايه دار زير سروزي دچار پیچ خوردگي شود و جريان خون آن متوقف گردد،  باعث درد لگني شدید وغیرقابل کنترل با مسکن های معمول میشود.
گاها يك فیبروم زير مخاطی که پايه اي بلند دارد و به علت انقباضات رحم از دهانه رحم خارج شود،مريض احساس درد، ترشحات واژينال و خروج يك توده از واژن را خواهد داشت.به طور غیرمعمول بعضی فیبرومها با این شرایط با دردفراوان از دیواره داخلی رحم جدا شده و با خونریزی و درد شدیداز واژن خارج میشود و بیمار تصوری از سقط خواهد داشت.چون درد و خونریزی شدید و دفع یک توده گوشتی بسیار شبیه یک سقط است.

فیبرومها میتوانند سبب دردهای مبهم شکمی و دردهای حین نزدیکی شوند.همچنین فیبرومها میتوانند سبب نازایی یا سقط جنین یا زایمان زودرس شوند.

روشهای تشخیصی :

مهمترین راه تشخیص علایم بالینی در بیمار است .پس از ش تشخیصی ، معاینه شکم و لگن توسط متخصص زنان انجام شده ،روشهای تصویربرداری درخواست می شود.و سونوگرافی شکمی یا واژینال ،در بعضی موارد ام آر آی سبب تشخیص فیبرومها میشود.

درمانهای غیر جراحی فیبروم:

درمان دارویی:

تاکنون درمان دارویی که سبب بهبود دائمی فیبرومهای رحمی شود ، یافت نشده است . داروهایی که برای درمان  فیبرومهابه کار می رود تنها سبب تسکین موقت علایم بیمار می شود .با توجه به پاسخگویی فیبروم به هورمون های متعددی در درمان مورد استفاده قرار گرفته است .درمانهای دارویی شامل داروهای هورمونی تزریقی یا خوراکی یا استفاده آیودی هورمونی است که انتخاب آن برای هربیمار بر اساس شرایط بیمار،سن،تعداد و محل فیبرومها،عوارض جانبی و تمایل بیمار انجام میشود.

آمبولیزاسیون یا ایجاد لخته در شریانهای رحمی:

سبب کاهش سایز وکاهش میزان خونریزی میشود . ولی در مواردی انجام آن توصیه نمیشود. که آن موارد شامل حاملگی ، عفونت حاد لگن، حساسیت به ماده رنگی تزریقی ، توده لگنی با علت ناشناخته ، تمایل به حاملگی بعدی و ناهنجاری های عروقی در رحم است.

گزارش هایی مبنی بر کاهش باروری بر اثر ضایعات رحم یا تخمدان ها و نارسایی جفتی به دنبال کاهش جریان خون رحم یا پاره شدن رحم طی حاملگی به علت کاهش جریان خون رحم وجود دارد .بنابراین در افرادی که فرزند ندارند یا تمایل به بارداری دارند توصیه نمیشود.

درمان جراحی فیبروم:

درمان قطعی فیبروم هیسترکتومی یا خارج کردن رحم است.البته در سنین زیر یایسگی رحم خارج شده و تخمدانها حفظ میشوند تا برای بیمار تا زمان یایسگی طبیعی هورمون تولید کند. در ضمن برداشتن رحم تاثیری برمیل جنسی یا اختلال در برقراری رابطه جنسی ایجاد نمیکند.

در بیمارانی که تمایل به بارداری دارند یا سن کمی دارند،در صورت تصمیم بر انجام جراحی ترجیح برخارج کردن فیبرومها است .برداشتن فیبروم در جراحی به این معنی نیست که دیگر هرگز دچا فیبرو نمیشوند .چون فردمبتلا همیشه زمینه ایجاد فیبروم را دارد.

در مواردی که رحم بزرگ یا فیبرومهای متعدد وجود داشته باشد ممکن است بعلت خونریزی شدید و عدم کنترل خونریزی نیاز به برداشتن رحم شود.

جراحی خارج کردن فیبروم میتواند به صورت لاپاراتومی یا جراحی باز ،در مواردی به صورت لاپاراسکوپی و درموارد فیبرومهای کوچک زیرمخاطی توسط هیستروسکوپی انجام شود.

فیبروم در بارداری:

در مواردی ممکن است فیبروم بزرگی در محل ورودی لوله رحم به رحم وجود داشته باشد و سبب انسداد و نازایی شود.

اگر در رحم حاوی فیبروم بارداری اتفاق بیفتد ،بر اساس محل و تعداد فیبرومها ممکن است دچار عوارضی شود. در موردفیبرومهای بزرگ یا متعدد احتمال سقط یا زایمان زودرس وجود دارد.ممکن است بعلت اینکه حجم بالای خون به سمت جفت میرود ،فیبرومهای بزرگ رحم دچار اختلال خونرسانی شده و درد بسیار شدید ایجاد کند و سبب بستری اورژانس مادر باردار شود.

فیبروم‌ها توده‌های پرخونی هستند و در بارداری پرخون‌تر هم می‌شوند. عمل سزارین به تنهایی باعث از دست رفتن زیاد خون از بیمار می‌شود. اگر فیبروم در همین حین برداشته شود، میزان خونریزی بسیار شدیدتر خواهد شد و ممکن است نیاز به تزریق خون باشد و حتی سلامت مادر به خطر بیفتد.

حتی گاهی شدت خونریزی آنقدر زیاد است که پزشک برای نجات جان بیمار مجبور است رحم را خارج کند. اگر فیبروم کاملا دردسترس و پزشک هم مطمئن باشد خطری وجود ندارد می‌توان فیبروم را همراه با سزارین خارج کرد.در غیر اینصورت بهتر است هیچ عملی روی فیبروم حین سزارین انجام نشود. خانم‌های بارداری که فیبروم دارند بهتر است زایمان طبیعی را انتخاب کنند، مگر اینکه فیبروم آنقدر بزرگ شده باشد که مانع عبور جنین از مجرای زایمانی شود. خانم‌هایی که فیبروم دارند، معمولا بعد از زایمان ممکن است خونریزی شدیدی داشته باشند. این افراد حتما باید تحت کنترل باشند تا خونریزی کنترل شود.

پیشگیری:

روش پیشگیری خاصی برای فیبروم وجود ندارد.فقط با پیگیری و چکاپ سالانه میتوان از وجود یا رشد فیبرومها مطلع شد.

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

Call Now Button